CHEMIA WODY – w terminologii akwarystycznej odnosi się do naturalnie występujących lub świadomie wprowadzonych przez akwarystę organicznych czy nieorganicznych substancji, a w szczególności do ilości tych substancji wodzie i ich kwaśnego albo alkalicznego odczynu.
to dekoracje ceramiczne do akwarium, mogą być ręcznie wykonana z naturalnej gliny i wypalana w wysokiej temperaturze, lub elementy odlewane z form. Taka ceramika wykonana z naturalnych składników jest bezpieczna dla mieszkańców akwarium. Nie zmienia parametrów wody i nie reaguje z nią. Nadaje się do każdego rodzaju akwarium, słodko i słonowodnego. Jest łatwo zatapialna. Może być schronieniem dla ryb, oraz miejscem do odbycia tarła i złożenia ikry. To różnego rodzaju jaskinie, kryjówki, groty, korzenie, ozdobne amfory.
CERAMIKA BIOLOGICZNA - to biologiczny wkład do filtra tak zwane złoże biologiczne, ma zwykle postać porowatych, grubościennych, krótkich rurek lub kulek.Ceramika biologiczna jest jednym z lepszych i bardziej popularnych wkładów do filtra. Ma bardzo dużą porowatość i olbrzymią powierzchnię filtracyjną. Mnóstwo dziurek i porów sprawia, że ceramika biologiczna jest doskonałym siedliskiem dla miliardów bakterii nitryfikacyjnych. Osiadłe bakterie rozkładają toksyczny amoniak i azotyny (NO2) do najmniej szkodliwej formy azotu, czyli do azotanów(NO3). Jest stosowana do filtracji biologicznej w filtrach zewnętrznych jak i wewnętrznych w akwarium. Jej wielkość to około 1cm, co zapewnia optymalny przepływ przez ceramikę. Można ją umieszczać luzem w koszyczkach filtracyjnych filtrów zewnętrznych i wewnętrznych jak i w torebkach. Zalety ceramiki to: doskonała filtracja biologiczna, super siedlisko dla pożytecznych bakterii nitryfikacyjnych, przekształca trujący amoniak(NH4) do mniej szkodliwego NO3. Przekształca toksyczne azotyny(NO2) do mniej szkodliwego NO3. Dzięki rozkładowi trujących związków pozytywnie wpływa na życie, samopoczucie, wzrost i zachowanie ryb i krewetek. Dzięki bakteriom osiadłym stabilizuje akwarium - równowagi.
CHELATACJA - Związki chelatowe powstają gdy następuje trwale połączenie substancji organicznej z jonem metalu co najmniej dwuwartościowego. Związki chemiczne, których zadaniem jest zabezpieczenie niektórych pierwiastków śladowych przed nadmiernie szybkim wiązaniem się z innymi substancjami występującymi w akwarium np. chelat żelaza, chelat cynku.
CHLOR (CL2) – pierwiastek chemiczny z grupy fluorowców. Jest to substancja chemiczna dodawana do wody wodociągowej w celu wyeliminowania bakterii. Stacje uzdatniania wody dodają róże chemikalia w tym chlor, aby woda nadawała się do picia. Może stanowić czynnik szkodliwy dla zdrowia człowieka i mieszkańców akwariów. Tak więc stężenie chloru zależeć będzie od tego jak daleko mieszkasz od stacji filtrów, jak długą drogę woda przebywa w drodze do twojego domu, jak dużo chloru zostało dodane. Stężenie chloru maleje z upływem czasu. Chlor w dużych stężeniach jest toksyczny dla ryb, w mniejszych natomiast powoduje stres u ryb niszcząc ich skrzela. chlor może być w łatwy sposób usunięty z wody przez środki do uzdatniania wody. Można też uzdatnić wodę w sposób naturalny. Woda pozostawiona w wiadrze lub jakimś zbiorniku poddana cyrkulacji wody przez filtr lub kostkę napowietrzającą będzie wolna od chloru w przeciągu 24 - 48 godzin. Ponieważ chlor jest niestabilny w wodzie i samoczynnie ucieka do atmosfery
CHÓW WSOBNY – kojarzenie osobników blisko spokrewnionych, co prowadzi do upośledzenia gatunków żyjących w niewoli. Sztucznie wywołane zmiany w strukturze chromosomów powodują dziedziczenie zmienionych cech organizmu. Jeżeli te zmiany ( np. wady wrodzone: deformacje korpusu lub płetw, rozszczepione pasy, ciemne plamy, niewspółmiernie małe rozmiary) u potomstwa danej pary tarlaków sięgają 5 % należy wprowadzić „świeżą krew” ( innego samca lub inna samicę). Wiele gatunków można rozmnażać drogą chowu wsobnego do czwartego pokolenia.
CO2 - dwutlenek węgla, podstawowe źródło węgla dla roślin. W akwariach HT często stosowany w celu osiągnięcia lepszego wzrostu roślin. Do dostarczania dwutlenku węgla do akwarium wykorzystuje się specjalne instalacje CO2. Dwutlenek węgla powstaje też w akwarium w wyniku działania bakterii (rozkładu materii organicznej) oraz oddychania ryb. Przy wysokim poziomie oświetlenia (powyżej 0,5W/litr) dodawanie CO2 jest pożądane. W przeciwnym razie wzrost roślin jest limitowany co może prowadzić do pojawienia się glonów.
CHRZĘSTNE RYBY - Chondrichthyes), gromada ryb obejmująca gatunki o szkielecie i czaszce zbudowanych z chrząstki. Ryby chrzestne mają skórę nagą bądź pokrytą łuskami plakoidalnymi, zawierającymi dentyna (zębinę) i pokrytymi szkliwem (tzw. zęby skórne, podobne budową do zębów ssaków).
CYKL AZOTOWY - czyli proces obiegu azotu, jest to cykl w którym neutralizowane są szkodliwe produkty przemiany materii, a jego zrozumienie przez akwarystę jest podstawą udanej hodowli. Pierwszym (najbardziej toksycznym) produktem przemiany materii jest amoniak – NH3. W wodzie żyją bakterie, które żywią się amoniakiem i przekształcają go w nieco mniej trujące jony – azotyny – NO2 . Do rozwoju tych bakterii potrzebne jest spełnienie dwóch warunków : powierzchnia na której mogą się rozwinąć oraz natleniona woda (obieg wody). Czym większa powierzchnia, tym więcej bakterii i tym bardziej efektywne oczyszczanie wody. W wodzie żyją tez bakterie które żywią się azotynami i przekształcają je w azotany – NO3. Bakterie te mają identyczne wymagania jak te które żywią się amoniakiem. Azotany są znacznie mniej szkodliwe, niż amoniak czy azotyny.
CYSTA - to otoczka wytwarzana przez bakterie i pierwotniaki, umożliwiająca przeżycie organizmowi w niesprzyjających życiu warunkach środowiska. rodzaj przetrwalnika tworzący się w warunkach niekorzystnych dla rozwoju niektórych pierwotniaków i prokariotów. Polega na wytworzeniu przez organizm grubej błony komórkowej dookoła nukleoidu, która skutecznie chroni go przed działaniem niekorzystnych warunków. Przykładem organizmu wytwarzającego cysty jest bakteria. W cystach podobnie jak w przetrwalnikach procesy związane z oddychaniem są znacznie spowolnione. Są one odporne na wysychanie, promieniowanie ultrafioletowe i jonizujące, a także urazy mechaniczne. Są jednak znacznie mniej odporne na wysokie temperatury niż endospory.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz